Kościół Matki Boskiej Loretańskiej

U zbiegu ulic Jagiellońskiej i Ratuszowej znajduje się najstarszy praski zabytek: kościół Matki Boskiej Loretańskiej. To, co możemy oglądać dzisiaj jest tylko dawną kaplicą, która od południa przylegała do nieistniejącej już barokowej świątyni ojców bernardynów, zbudowanej w latach 1628-1638. Jej dwu-wieżowa fasada zwrócona była w stronę Wisły, widać ją choćby na znanej panoramie miasta namalowanej przez Caneletta – nadwornego malarza króla Stanisława Augusta. Kościół MB Loretańskiej powstał przy wsparciu króla Władysława IV i królowej Cecylii jako barokowa kaplica projektu królewskiego architekta Konstantego Tencalli. We wnętrzu wybudowano tzw. domek loretański – kopię domu Matki Boskiej, który wedle legendy został w cudowny sposób przeniesiony przez anioły z Ziemi Świętej do włoskiego Loretto w 1291 roku. W środku domku umieszczono cedrową figurę Matki Boskiej Loretańskiej. Wizerunek Madonny i kaplicy podtrzymywanej przez anioły umieszczony został w herbie Pragi nadanym miastu przez króla Władysława IV w 1648 roku. Domek Loretański przetrwał do naszych czasów. Samą figurę bernardyni przenieśli do kościoła św. Anny przy Krakowskim Przedmieściu, gdzie znajduje się do dziś. Do domku loretańskiego sprowadzono znajdującą się tu do chwili obecnej gotycką, XV-wieczną figurę Matki Boskiej Kamionkowskiej. Przed kościołem znajduje się kamień-grób Rocha Kowalskiego, postaci utrwalonej przez Henryka Sienkiewicza, na kartach powieści historycznej "Potop".

Powrót